بیماری خودشیفتگی

بیماری خودشیفتگی یک نوع اختلال است که به اختلال شخصیت خودشیفته معروف می باشد که در آن صفات کلیدی شخصیت فرد، خودمحوری و خودبزرگ بینی است که به شدت در صفات شخصیت وی بروز پیدا کرده است. بیماری خودشیفتگی موجب اختلال در زندگی روزمره و روابط فرد می شود.
بیماری خودشیفتگی یا نارسیسیم از نام مردی زیباروی به نام نارسیسوس گرفته شده که با دیدن تصور خود در آب شیفته و دلباخته خود می شود. این اسطوره یونانی در انتها با رفتار و خودپرستی که دارد باعث اندوه اطرافیان می شود و در نهایت بر اثر غم عشق به خودش از شدت اندوه جان می سپارد.

خودشیفتگی چیست؟

خودشیفتگی یا اختلال شخصیت خودشیفته (Narcissistic personality disorder) نوعی اختلال در شخصیت است که در آن شخص خود را بزرگتر و مهمتر از دیگران می پندارد و به گونه ای بیمارگونه خود را توانا و با لیاقت می داند.
این افراد در دنیای خود زندگی می کنند و خود را از هر جهت ویژه و شخصی برجسته می دانند. حس خودپسندی و سزاوار بودن، هرگونه نگرانی درباره نیازها، مشکلات و احساسات دیگران را از ذهن بیمار آنها خارج می سازد. رفتار افراد خودشیفته متکبرانه و تحکم آمیز است و خود را از دیگران برتر می دانند و از دیگران انتظار احترام و تحسین دارند.
در حقیقت از منظر روانشناسی خودشیفتگی بیانگر عشق افراطی به خود و تکیه بر خودانگاشت‌های درونی می باشد. این اختلال از آن دسته از اختلالات است که از سنین نوجوانی یا اوایل جوانی آغاز می شود و اغلب در سراسر عمر با انسان باقی می ماند.
این افراد ممکن است از سوئ مصرف دارو و یا الکل به عنوان راهی برای رهایی از علائم خود استفاده کنند.

نشانه های بیماری خودشیفتگی

نشانه هایی که در بیماری خودشیفتگی به چشم می خورد، شامل خود بزرگ‌ پنداری، نداشتن همدلی با دیگران، استفاده از دیگران برای رسیدن به مقاصد خود و نیاز به تایید شدن از طرف دیگران است. این افراد اغلب باهوش، زیبا و یا موفق هستند که در حقیقت این نقاط قوت‌ شان، هسته مرکزی شروع این اختلال می گردد.
سایر نشانه‌ها عبارتند از:

• این افراد به شدت نیاز به تایید شدن از طرف دیگران دارند.
• چنین افرادی در نگاه اول دارای عزت نفس و اعتماد به نفس زیادی هستند اما در حقیقت از عدم اعتماد به نفس رنج می‌ برند.
• تظاهر به قدرت در این افراد از حس بی‌ اعتمادی و عدم امنیت کافی نشات می‌ گیرد.
• سعی می‌کنند که حسادت دیگران را برانگیزند ولی در واقع خودشان به دیگران رشک می‌ورزند.
• این افراد از انتقاد بیزارند.
• وقتی دچار اشتباه و لغزش می‌ شوند، بهانه تراشی می‌ کنند و مسئولیت کارشان را به عهده نمی‌ گیرند.
• خود را یک راهبر بالفطره می‌ دانند که قادر است برای دیگران تعیین تکلیف کنند.
• خوب گوش نمی‌دهند و معمولا سخن دیگران را قطع می‌کنند.
• رابطه برای آنان جاده یک طرفه است.
• افراد دچار بیماری خودشیفتگی، خودمحور و خودبین هستند.
• در مورد استعدادها و موفقیت‌های خود اغراق می‌کنند.
• اعتقاد دارند که سزاوار برخورد و رفتار ویژه هستند.
• به سادگی آزرده می‌شوند اما آن را نشان نمی‌دهند.
• اهداف غیر واقعی و واهی برمی‌گزینند.
• ممکن است از دیگران جهت رسیدن به اهداف خود سواستفاده کنند.
• شیفته فانتزی‌هایی هستند که نشانگر موفقیت بی‌پایان، قدرت، هوش، زیبایی و عشق هستند.
• بر این باورند که اشخاصی خاص و منحصربه‌فرد هستند و فقط افراد خاص می‌توانند آن‌ها را درک کنند.
• انتظار دارند که دیگران به طور خودبخود با آن‌ها هم عقیده باشند.
• در تشخیص و شناسایی احساسات، نیازها و دیدگاه دیگران ناتوان هستند.
• نسبت به نقد، توهین یا شکست حساسیت شدید دارند و در چنین شرایطی احتمالا با خشم، خجالت و یا با تحقیر کردن واکنش نشان می‌دهند.
• خیلی تند و سریع تغییر رفتار می‌دهند.
• احساسات دیگران را جدی نمی گیرند.
• هرطور که شده می‌خواهند پیروز شوند.
• درباره قدرت، ثروت و موفقیت بی‌انتها خیالبافی می‌کنند.

علت بیماری خودشیفتگی چیست؟

دلایل دقیقی برای تشخیص شکل گیری بیماری خودشیفتگی بازشناسی نشده است. اما بسیاری از متخصصان بهداشت روانی بر این باورند که این اختلال نتیجه ترکیبی از عوامل، شامل آسیب پذیری بیولوژیکی، تعاملات اجتماعی و عوامل روانی است.
بسیاری از محققان بر این باورند که بیماری خود شیفتگی ممکن است نتیجه تربیت فرد در کودکی باشد. نازپروردگی و اصرار والدین به اینکه فرزندشان بااستعداد و یا خاص است، می‌تواند به رشد خودشیفتگی بیانجامد.
کودکانی که مورد بی توجهی یا آزارواذیت واقع شده باشند، بطور غریزی خودمحوری را برای بقا انتخاب می‌کنند. آنها فکر می‌کنند که تنها خودشان باید از خودشان مراقبت کنند و نه هیچ کس دیگر. بنابراین شاید خودشیفتگی نتیجه غفلت و یا سواستفاده و آسیب روحی تحمیل‌شده به کودک توسط والدین و یا دیگر افراد تاثیرگذار بر کودک باشد.

درمان بیماری خودشیفتگی

• برای اختلال شخصیت خودشیفته درمانی شناخته نشده است؛ اما روان‌درمانی می‌ تواند به فرد کمک کند تا بیشتر با دیگران همدل شود.
• دارو درمانی جز روش‌ های موثر در درمان اختلال‌ های شخصیتی محسوب نمی‌شود اما ممکن است از داروها برای بهبود علائم آزاردهنده مانند مشکلات رفتاری استفاده کنند.
• اگر فرد خود شیفته به مواد مخدر و یا الکل اعتیاد داشته باشد، بسیار مهم است که به دنبال درمان اعتیاد نیز باشید.

برچسب‎ها : بیماری اعتیاد خودشیفتگی