بیماری خودشیفتگی یک نوع اختلال است که به اختلال شخصیت خودشیفته معروف می باشد که در آن صفات کلیدی شخصیت فرد، خودمحوری و خودبزرگ بینی است که به شدت در صفات شخصیت وی بروز پیدا کرده است. بیماری خودشیفتگی موجب اختلال در زندگی روزمره و روابط فرد می شود.
بیماری خودشیفتگی یا نارسیسیم از نام مردی زیباروی به نام نارسیسوس گرفته شده که با دیدن تصور خود در آب شیفته و دلباخته خود می شود. این اسطوره یونانی در انتها با رفتار و خودپرستی که دارد باعث اندوه اطرافیان می شود و در نهایت بر اثر غم عشق به خودش از شدت اندوه جان می سپارد.
خودشیفتگی یا اختلال شخصیت خودشیفته (Narcissistic personality disorder) نوعی اختلال در شخصیت است که در آن شخص خود را بزرگتر و مهمتر از دیگران می پندارد و به گونه ای بیمارگونه خود را توانا و با لیاقت می داند.
این افراد در دنیای خود زندگی می کنند و خود را از هر جهت ویژه و شخصی برجسته می دانند. حس خودپسندی و سزاوار بودن، هرگونه نگرانی درباره نیازها، مشکلات و احساسات دیگران را از ذهن بیمار آنها خارج می سازد. رفتار افراد خودشیفته متکبرانه و تحکم آمیز است و خود را از دیگران برتر می دانند و از دیگران انتظار احترام و تحسین دارند.
در حقیقت از منظر روانشناسی خودشیفتگی بیانگر عشق افراطی به خود و تکیه بر خودانگاشتهای درونی می باشد. این اختلال از آن دسته از اختلالات است که از سنین نوجوانی یا اوایل جوانی آغاز می شود و اغلب در سراسر عمر با انسان باقی می ماند.
این افراد ممکن است از سوئ مصرف دارو و یا الکل به عنوان راهی برای رهایی از علائم خود استفاده کنند.
نشانه هایی که در بیماری خودشیفتگی به چشم می خورد، شامل خود بزرگ پنداری، نداشتن همدلی با دیگران، استفاده از دیگران برای رسیدن به مقاصد خود و نیاز به تایید شدن از طرف دیگران است. این افراد اغلب باهوش، زیبا و یا موفق هستند که در حقیقت این نقاط قوت شان، هسته مرکزی شروع این اختلال می گردد.
سایر نشانهها عبارتند از:
دلایل دقیقی برای تشخیص شکل گیری بیماری خودشیفتگی بازشناسی نشده است. اما بسیاری از متخصصان بهداشت روانی بر این باورند که این اختلال نتیجه ترکیبی از عوامل، شامل آسیب پذیری بیولوژیکی، تعاملات اجتماعی و عوامل روانی است.
بسیاری از محققان بر این باورند که بیماری خود شیفتگی ممکن است نتیجه تربیت فرد در کودکی باشد. نازپروردگی و اصرار والدین به اینکه فرزندشان بااستعداد و یا خاص است، میتواند به رشد خودشیفتگی بیانجامد.
کودکانی که مورد بی توجهی یا آزارواذیت واقع شده باشند، بطور غریزی خودمحوری را برای بقا انتخاب میکنند. آنها فکر میکنند که تنها خودشان باید از خودشان مراقبت کنند و نه هیچ کس دیگر. بنابراین شاید خودشیفتگی نتیجه غفلت و یا سواستفاده و آسیب روحی تحمیلشده به کودک توسط والدین و یا دیگر افراد تاثیرگذار بر کودک باشد.
2021-2017 © - تمامی حقوق نزد وبسایت محفوظ می باشد